Diagnose

Meestal wordt de diagnose van een slokdarmtumor gesteld doordat patiënten last hebben van het niet goed zakken van eten, gewichtsverlies en soms pijn achter het borstbeen of pijn bij slikken. In enkele gevallen wordt de tumor bij toeval ontdekt en in andere gevallen is er sprake van vroeg opsporen in een screeningsprogramma bij mensen die veranderingen hebben in de slokdarm door zuurbranden.

Het onderzoek is erop gericht om te beoordelen of er sprake is van een goedaardige of kwaadaardige tumor. Om te bekijken welke behandeling het beste is moet worden bepaald in welk stadium de tumor is. Dat wil zeggen of er al doorgroei is naar andere organen en of er uitzaaiingen zijn.

Klik voor meer informatie over de verschillende onderzoeken op een van de onderstaande links..

Gastroscopie

Bij een gastroscopie wordt een dunne, flexibele kijkslang via de mond in de slokdarm en de maag gebracht. Hierdoor kunnen de binnenkant van de slokdarm en de maag worden bekeken en kunnen slijmvliesafwijkingen of tumoren opgespoord worden. Hierbij kunnen ‘hapjes’ worden genomen. Deze hapjes kunnen onder de microscoop bekeken worden om vast te stellen of er sprake is van kanker.

Een gastroscopie is niet pijnlijk en duurt meestal ongeveer 15 min. De patiënt kan vragen om een ‘roesje’, waardoor hij of zij het onderzoek minder meemaakt.

Endoechografie

Dit onderzoek wordt net als de gastroscopie via een flexibele kijkslang via de mond in de slokdarm en de maag gebracht. In de top van de slag zit een klein echoapparaatje waarmee door de wand van de slokdarm heen gekeken kan worden. Hiermee kan worden onderzocht of de tumor door de wand groeit en of er relatie is met organen rondom de slokdarm. Er kan ook worden gekeken naar lymfklieren rondom de slokdarm. Als deze zijn vergroot kan dit een aanwijzing zijn voor een uitzaaiing. Het is mogelijk om via de endoechografie het weefsel rondom de slokdarm aan te prikken voor weefselonderzoek.

Een endoechografie is niet pijnlijk en duurt meestal ongeveer 15 min. De patiënt kan vragen om een ‘roesje’, waardoor hij of zij het onderzoek minder meemaakt.

Echo

Echografie is een onderzoek waarbij gebruik wordt gemaakt van geluidsgolven. Met het menselijk oor zijn deze geluidsgolven niet te horen. Weerkaatsing van deze geluidsgolven door organen zorgt ervoor dat deze organen op een beelscherm zichtbaar zijn. Hiervoor wordt eerst een beetje gelei op de huid aangebracht. Hierna wordt een klein apparaatje op de huid wordt gezet, die de geluidgolven maakt en weer opvangt. Dit onderzoek is niet pijnlijk. Er kan wel aan u gevraagd worden om voor dit onderzoek nuchter te zijn (niets gegeten te hebben).

Met dit onderzoek kan de slokdarm zelf niet onderzocht worden. Wel kan gekeken worden naar uitzaaiingen in de lever of lymfeklieren in de hals. Mocht een lymfeklier er verdacht uitzien, dan kan met een klein naaldje een aantal cellen worden opgezogen. Deze cellen kunnen dan onder de microscoop worden onderzocht. Soms wordt de echo ook gebruikt om naar organen in de buik, zoals de lever te kijken.

CT-scan

Een CT-scan (computer tomografie) wordt gemaakt om te kijken of er uitzaaiingen in andere organen zijn, en om te kijken of de tumor doorgroeit in andere weefsels. Met rontgenstralen worden foto’s van dwarsdoorsneden van het lichaam gemaakt. Dit kan van zowel de borstholte als de buikholte. Met dit onderzoek kunnen de plaats, de grootte en de uitgebreidheid van de slokdarmtumor worden bepaald. Mogelijke uitzaaiingen in andere organen zoals de lever, de longen, en  lymfeklieren kunnen worden onderzocht.

Bij dit onderzoek ligt de patient op een tafel die langzaam door de opening van het CT-scan-apparaat beweegt. Het onderzoek is niet pijnlijk. Om goede foto’s te krijgen, is het wel vaak nodig om contrastvloeistof te gebruiken. Hiervoor wordt een slangetje in de arm gebracht (infuus), waardoorheen een beetje contrastvloeistof wordt ingespoten. Sommige mensen worden hier wat misselijk van. Een dag voor voor het onderzoek wordt gevraagd om contrast te drinken zodat ook de darmen goed zichtbaar worden.

PET-scan

In sommige gevallen, meestal wanneer ander onderzoek niet geheel duidelijk is, kan een  PET-scan (positron emissie tomografie) worden uitgevoerd. Voordeel van dit onderzoek is dat het gehele lichaam wordt afgebeeld. Er wordt gebruik gemaakt van een kleine hoeveelheid radio-actief suiker, dat via een infuus wordt toegediend. Kankercellen gebruiken veel suiker. Met de PET-scan zijn weefsels die veel suiker gebruiken op een beeldscherm zichtbaar.

Na toediening van de suiker volgt een rusttijd van een uur, waarin de suiker zich door het lichaam kan verspreiden en zichtbaar gemaakt via de scan. De radioactieve suiker heeft geen bijwerkingen en is niet schadelijk. Het maken van de foto’s is niet pijnlijk. Voor dit onderzoek moet de patient nuchter zijn.

Weefselonderzoek

Het weefsel dat wordt afgenomen via het kijkslangonderzoek (scopie) of via biopten wordt onderzocht onder de microscoop. Hiermee kan worden aangetoond of het gaat om kanker of eventueel voorloper cellen van kanker. Na een operatie voor slokdarmkanker wordt het verwijderde weefsel nauwkeurig onderzocht. Het gaat hierbij voornamelijk om of de tumor volledig is verwijderd, of er lymfeklier uitzaaiingen zijn.